Ο 57χρονος Ελληνοαυστραλός προπονητής και πρώην ποδοσφαιριστής Άγγελος Ποστέκογλου (Αγγλικά: Ange Postecoglou) τις επόμενες ημέρες αναμένεται να ξεκινήσει συνομιλίες με την Τότεναμ σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC Sport. Ο Άγγελος Ποστέκογλου σαν προπονητής της Εθνικής Αυστραλίας, οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του Ασιατικού Κυέλλου Εθνών του 2015. Από το 2021 μέχρι και σήμερα, είναι τεχνικός του σκωτσέζικου συλλόγου Σέλτικ Γλασκώβης. Πριν από τη Σέλτικ, η μόνη άλλη εμπειρία της προπονητικής του Άγγελου Ποστέκογλου στην Ευρώπη ήταν ένα διάστημα εννέα μηνών στην Παναχαϊκή που αγωνιζόταν στην Γ’ Εθνική.
Αναλυτικά:
Η Τότεναμ αναμένεται να ξεκινήσει συνομιλίες με τον προπονητή της Σέλτικ, Άντζε Ποστέκογλου, για να γίνει το νέο αφεντικό της τις επόμενες ημέρες.
Ο 57χρονος δεν θα συζητούσε το μέλλον του μετά τον τελικό του Κυπέλλου Σκωτίας το Σάββατο επί της Ινβερνές.
Αυτή η νίκη είδε την Σέλτικ του Ποστέκογλου να ολοκληρώνει ένα εγχώριο τρεμπλ.
Η Τότεναμ αρνείται να σχολιάσει την κατάσταση, ωστόσο, καλά τοποθετημένες πηγές είπαν στο BBC Sport ότι ο Ποστέκογλου είναι πιθανό να ενταχθεί στο κλαμπ του Λονδίνου.
Αναμένεται ότι οι υπεύθυνοι των Spurs θα περιγράψουν το σχέδιό τους για το μέλλον και θα εξηγήσουν στον Postecoglou γιατί πιστεύουν ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τη δουλειά.
Ο σύλλογος της Premier League είναι επιφυλακτικός μήπως θεωρηθεί υπερβολικά αισιόδοξος, δεδομένης της εικασίας που αυξήθηκε γύρω από το ενδιαφέρον τους για το Arne Slot της Feyenood, μόνο που ο Ολλανδός αποφάσισε ότι ήθελε να παραμείνει στους πρωταθλητές της Eredivisie.
Αλλά οι Spurs επιθυμούν επίσης να αποφύγουν την επανάληψη της ιστορίας του 2021, όταν πέρασαν εβδομάδες προσπαθώντας και αποτυγχάνοντας να πετύχουν μια σειρά από στόχους για να αντικαταστήσουν τον Jose Mourinho.
Τελικά διόρισαν τον πρώην προπονητή της Wolves, Nuno Espirito Santo, ο οποίος απολύθηκε αμέσως μετά από μόλις 17 παιχνίδια ως επικεφαλής.
Το αγόρι από την Ελλάδα που έγινε βασικός άνδρας της Σέλτικ – που θα έπαιρναν οι Σπερς
Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η πιο συναρπαστική φωτογραφία του Ange Postecoglou δεν είναι τίποτα που τραβήχτηκε στο πλάι ενός γηπέδου ποδοσφαίρου με τη Celtic, ούτε μια φωτογραφία του να πανηγυρίζει κάποιο από τα τρόπαια που κέρδισε στη Σκωτία.
Τίποτα, πραγματικά, από τις επιτυχημένες μέρες του στη Yokohama Marinos ή στο Brisbane Roar ή στο Socceroos ή στη South Melbourne Hellas δεν μπορεί να κρατήσει ένα κερί στη φωτογραφία που τραβήχτηκε ως πεντάχρονος κρατώντας μια κάρτα με τον αριθμό 24 πάνω της.
Το αγοράκι κοιτάζει κάτω τον φωτογραφικό φακό με το ίδιο βλέμμα που πολλά χρόνια αργότερα, ως προπονητής της Αυστραλίας, έκαιγε τακτικά μια τρύπα στο πίσω μέρος του κεφαλιού των παικτών του στην προπόνηση, είπε ο πρώην Socceroo Tim Cahill.
Ο φίλος του, Paul Trimboli, είπε ότι ο Ποστέκογλου δεν λέει πολλά, δεν κάνει τα πράγματα άνετα για τους ανθρώπους και για πολλούς λαϊκούς “αυτό μπορεί να είναι ενοχλητικό”.
Ακόμη και στα πέντε, μπορείτε να δείτε μερικά από αυτά στην εικόνα. Ατσάλινο βλέμμα.
Αυτός ήταν ο Άγγελος Ποστέκογλου. Πέντε χρόνια αργότερα οι γονείς του άλλαξαν νόμιμα το όνομά του σε Άγγελος Ποστέκος, αλλά ποτέ δεν νοιάστηκε για τον Ποστέκο.
«Ήταν μόδα εκείνες τις μέρες να συντομεύεις το όνομά σου αν ήσουν Έλληνας», είχε πει πριν από χρόνια. “Ποτέ δεν μου άρεσε και δεν το χρησιμοποίησα ποτέ. Ήμουν περήφανος για το παρελθόν μου, αλλά όταν ήρθε το πρώτο μου διαβατήριο και η πρώτη μου άδεια οδήγησης, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα γι’ αυτό.”
Το Σάββατο, ο Ποστέκογλου κέρδισε το πέμπτο εγχώριο τρόπαιό του από ένα πιθανό έξι από τη μετακόμισή του στη Σκωτία από την Ιαπωνία το καλοκαίρι του 2021. Την Κυριακή, προέκυψε ότι επρόκειτο να ξεκινήσει συνομιλίες με την Τότεναμ .
Ένας προπονητής της Σέλτικ που κερδίζει πολλούς τίτλους δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά υπάρχει κάτι διαφορετικό σε αυτό.
Ο Ποστέκογλου δεν κληρονόμησε μια πρωταθλήτρια ομάδα που χρειαζόταν μικρές αλλαγές όπως είχε κάνει πριν από αυτόν, ας πούμε, ο Μπρένταν Ρότζερς. Τη σεζόν πριν αναλάβει ο Ποστέκογλου, ο σύλλογος έχασε την προσφορά του για 10 συνεχόμενους τίτλους πρωταθλήματος κατά 25 πόντους και η μουσική διάθεση στη Σέλτικ ήταν θλιβερή.
Η Ρέιντζερς τους είχε αποκλείσει από το Κύπελλο Σκωτίας, η Ρος Κάουντι τους είχε αποκλείσει από το Λιγκ Καπ, υπήρχαν εξαγριωμένες διαμαρτυρίες και πανό που καλούσαν να ρίξουν κεφάλια. Η ατμόσφαιρα ήταν τοξική. Λεγεώνες οπαδών μίλησαν για την απογοήτευσή τους. Ένιωθαν ότι τους θεωρούσαν δεδομένους και τους αγνοούσαν.
Ο διευθυντής Neil Lennon απολύθηκε. Ο Peter Lawwell, ο μακροχρόνιος διευθύνων σύμβουλος, σηματοδότησε την πρόθεσή του να παραιτηθεί. Στη θέση του πήρε ο Ντόμινικ ΜακΚέι, ο οποίος άντεξε δύο μήνες και μετά έφυγε για αδιευκρίνιστους λόγους.
Για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ο σύλλογος γοήτευσε τον Έντι Χάου. Περίμεναν και περίμεναν να συμφωνήσει να γίνει ο επόμενος μάνατζέρ τους, αλλά μήνες αργότερα, είπε όχι. Σήκωσε περισσότερους υποστηρικτές βροντές.
Είχαν περάσει περισσότερες από 100 ημέρες και η Σέλτικ δεν είχε προπονητή. Οι ανεμιστήρες ήταν σε θερμοπυρηνική λειτουργία. Απαιτήθηκε μια συνολική αναμόρφωση μιας κουρασμένης ομάδας – και μάλιστα γρήγορα. Η Σέλτικ χρειαζόταν μια ολοκαίνουργια ομάδα.
Μπαίνει ο Ποστέκογλου με την ήρεμη εστίασή του και το αλάνθαστο βλέμμα του για παίκτη. Και πολύ γρήγορα τα πράγματα άρχισαν να βγάζουν νόημα.
Όλο και περισσότεροι έβλεπαν τι έκανε πριν καλέσει η Τότεναμ – οι εξαιρετικές υπογραφές, το επιθετικό στυλ, η αδυσώπητη φύση της ομάδας του και η ψυχραιμία του στη δίνη του ποδοσφαίρου της Γλασκώβης – αλλά τα πραγματικά ενδιαφέροντα πράγματα, η ψυχή του τύπος, μπορεί να βρεθεί στην ιστορία του.
Θα μπορούσε να κερδίσει πολλά τριπλ με τη Σέλτικ, αλλά τίποτα δεν θα ταιριάζει με την ιστορία του πώς έφτασε στον σύλλογο από την πρώτη θέση.
«Δεν μπορώ να πιστέψω τι πέρασαν οι γονείς μου», είπε κάποτε. «Τι θα είχαν περάσει για να πάνε μια νεαρή οικογένεια στα μισά του κόσμου, σε ένα πλοίο που μας πάει 30 μέρες, σε μια χώρα όπου δεν μιλούν τη γλώσσα, δεν ξέρουν ψυχή, δεν ξέρουν. έχουν σπίτι, δεν έχουν δουλειά.
“Οι άνθρωποι λένε ότι πηγαίνουν σε άλλη χώρα για μια καλύτερη ζωή. Οι γονείς μου δεν είχαν καλύτερη ζωή, πήγαν στην Αυστραλία για να μου δώσουν ευκαιρίες για μια καλύτερη ζωή.”
Η αδερφή του, Λιζ, είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερη και θυμάται τους πρώτους μήνες στη Μελβούρνη. «Έφτασαν εδώ μόνο με βαλίτσες, έχοντας να φροντίσουν δύο μικρά παιδιά», θυμάται στο ντοκιμαντέρ Age of Ange. “Ήταν δύσκολο για αυτήν [τη Βούλα, τη μητέρα της]. Θυμάμαι πολλά βράδια να την άκουσα να κλαίει.”
Ο πατέρας του Ποστέκογλου – ο Δημήτρης, γνωστός ως Τζιμ – ήταν σκληρά εργαζόμενος. Ξύπνα νωρίς, σπίτι αργά, καμία ανοησία. Το ποδόσφαιρο ήταν η φυγή και η σωτηρία του.
Τις Κυριακές έφερνε τον γιο του στη South Melbourne Hellas, μια λέσχη που δημιουργήθηκε για Έλληνες μετανάστες. Το πρωί είχε εκκλησία και το απόγευμα ποδόσφαιρο. Αυτός ήταν ο ρυθμός της ζωής.
“Ως παιδί, ήθελα απλώς να ταιριάξω, δεν μου άρεσε απαραίτητα το γεγονός ότι ήρθα από άλλη χώρα και είχα ένα πολύ μεγάλο επίθετο που κανείς δεν μπορούσε να το βρει. Για ένα νεαρό αγόρι ο καλύτερος τρόπος για να χωρέσει ήταν αθλητισμός», θυμήθηκε ο Ποστέκογλου.
Το ποδόσφαιρο δεν ήταν απλώς ένα παιχνίδι, ήταν η μοναδική του ευκαιρία να δεθεί με τον πατέρα του, τον ήρωά του, όπως τον περιέγραψε.
Σε αυτό το ντοκιμαντέρ, τον είδαν να διαβάζει τα παλιά του κόμικ και βιβλία. “Γι’ αυτό τα κρατάω. Μου θυμίζει πώς ήταν τα παιδικά μου χρόνια. Ζούσα πολύ σε έναν φανταστικό ποδοσφαιρικό κόσμο που δεν υπήρχε εδώ στην Αυστραλία.”
Υπάρχουν πλάνα από τις ποδοσφαιρικές του μέρες όπου τον λένε Άγγελο, Άντζι και μετά Ανζέ.
Αποσύρθηκε στα 27 λόγω τραυματισμού. Κέρδισε το εθνικό πρωτάθλημα Αυστραλίας (ο σπουδαίος Φέρεντς Πούσκας ήταν ο μάνατζέρ του) αλλά ήξερε πάντα στα κόκκαλά του ότι η προπονητική ήταν εκεί που βρισκόταν το μέλλον του.
Υπήρχε, όμως, ένας τρόμος. Και πηγαίνει ξανά στον πατέρα του. Κι αν δεν τα κατάφερνε ως προπονητής; Κι αν απέτυχε; Αυτός ήταν ο αγωγός του προς τον πατέρα του. “Τι θα σήμαινε αυτό για τον μπαμπά και εμένα; Πώς θα γεμίζαμε το κενό;”
Δεν χρειάζεται να έχει άγχος. Κέρδισε δύο εθνικά πρωταθλήματα ως προπονητής της Νότιας Μελβούρνης όταν όλοι είπαν ότι δεν μπορούσε.
Ο Τζιμ σπάνια το έλεγε στο πρόσωπό του -ένας παλιός άνδρας απρόθυμος να δείξει πολλά συναισθήματα- αλλά είπε στους συντρόφους του πόσο περήφανο τον έκανε το αγόρι του. Η λέξη επέστρεψε. Ήταν αρκετό.
Έκανε προπονητής σε εθνικό επίπεδο ανηλίκων αλλά ήταν σχεδόν το τέλος του. Απολύθηκε, έπρεπε να πάει στην ελληνική τρίτη κατηγορία για να βρει δουλειά και μετά επέστρεψε στην Αυστραλία, χωρίς τίποτα. Ήταν τρομακτικές εποχές.
Με τη γυναίκα του, Γεωργία, μετακόμισε με την πεθερά του για έξι με οκτώ μήνες για να τα βγάλει πέρα. Τον κοιτάς να γιορτάζει τώρα με τη γυναίκα του και τους γιους του και ξέρεις ότι πέρασε από το μύλο για να φτάσει εδώ που είναι σήμερα.
Ο Μπρίσμπεϊν Ρόαρ τον ανέλαβε το 2009 και δημιούργησε αυτό που ορισμένοι έμπειροι παρατηρητές λένε ότι είναι η καλύτερη ομάδα στην ιστορία του αυστραλιανού αγώνα. Γρήγορο και έξαλλο, ποδόσφαιρο που δεν σταματά ποτέ. Αυτή η φιλοσοφία δεν ξεκίνησε στη Γλασκώβη το 2021.
Κέρδισε το πρωτάθλημα το 2011 και το 2012, πήγε στη Melbourne Victory και στη συνέχεια στο Socceroos, είδε την ομάδα του να αγωνίζεται στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2014, κέρδισε το Κύπελλο Ασίας το 2015, έχτισε ξανά την ομάδα και την έφερε σε άλλο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2018.
Η Ιαπωνία έγνεψε. Όχι μόνο κέρδισε την J-League με τη Γιοκοχάμα Μαρίνος, αλλά απολάμβανε επίσης όλη τη γνώση στον κόσμο για μια αγορά που θα αποδεικνυόταν θεαματικά χρήσιμη στην επόμενη δουλειά του – τη Σέλτικ.
Τώρα έφυγε από τη ζωή, αλλά ο Τζιμ Ποστέκογλου είναι και θα είναι πάντα το κλειδί του γιου του.
«Η ρίζα και το θεμέλιο αυτού που είμαι δεν είναι πλέον δίπλα μου», έγραψε στο Athletes Voice. “Πού είναι ο σκοπός τώρα; Η φωνή του είναι στο κεφάλι μου. Η φλόγα που άναψε είναι ακόμα εκεί. Πρέπει να συνεχίσω να τιμώ τις θυσίες του.”
Όσο ενδιαφέρον κι αν είναι να ακούς τις σκέψεις του κάθε εβδομάδα για παίκτες και παιχνίδια, ο Ποστέκογλου δεν είναι ποτέ πιο συναρπαστικός από όταν μιλάει για τα πράγματα που τον διαμόρφωσαν.
«Καταλαβαίνω τι σημαίνει μια τίμια δουλειά», είπε, λίγο καιρό αφότου έγινε προπονητής της Σέλτικ.
«Καταλαβαίνω τι σημαίνει θυσία, καταλαβαίνω τι σημαίνει το να είσαι σε μια προνομιακή θέση όπως είμαι τώρα.
«Δεν πρόκειται να το θεωρήσω δεδομένο γιατί ξέρω πόσο σκληρά δούλεψαν η μαμά και ο μπαμπάς μου. Θυσίασαν όλη τους τη ζωή για να είμαι εδώ.
«Δεν νιώθω ότι εργάζομαι κάθε μέρα, νιώθω ότι ζω ένα όνειρο που ιδρύθηκε από τη θυσία άλλων ανθρώπων, ιδιαίτερα των γονιών μου».
Αυτό είναι βαθύ και είναι ισχυρό. Η ιστορία του Ποστέκογλου τώρα φαίνεται ότι θα συνεχιστεί στους Σπερς.
Η φήμη του Ποστέκογλου μεγαλώνει
Ο Ποστέκογλου μπέρδεψε τον σκεπτικισμό κερδίζοντας πέντε από τα έξι εγχώρια τρόπαια κατά τη διάρκεια των δύο σεζόν του στη Σέλτικ.
Στην πορεία, έχει γίνει αγαπημένος του κοινού στο κλαμπ.
Το ελληνικής καταγωγής πρώην προπονητής της Αυστραλίας θα έμπαινε στην Premier League με μια ανερχόμενη φήμη και ένα πρόσφατο βιογραφικό που είναι φορτωμένο με επιτυχίες σε διαφορετικές ηπείρους.
Ο Ποστέκογλου έχει μιμηθεί τον Τζοκ Στάιν, τον Μάρτιν Ο’ Νιλ, τον Μπρένταν Ρότζερς και τον Νιλ Λένον για να εξασφαλίσει μια καθαρή σάρωση εγχώριων διακρίσεων για τη Σέλτικ αυτή τη θητεία.
Και παρά την περιορισμένη εμπειρία του ως προπονητής στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, έχει κερδίσει θαυμαστές για το στυλ ποδοσφαίρου που έπαιζε η Σέλτικ.
Η εντυπωσιακή δουλειά του Ποστέκογλου στην ανασυγκρότηση στην Πάρκχεντ τον είδε να ανατρέπει μια ομάδα της Ρέιντζερς που τερμάτισε με 25 βαθμούς διαφορά τη σεζόν 2020-21 και κέρδισε δύο τίτλους πρωταθλήματος. Ταίριαξε με τα δύο πρωταθλήματα της A-League που συγκέντρωσε στο Brisbane Roar πριν αναλάβει τους Socceroos το 2013.
Μια τετραετής θητεία είδε τον Ποστέκογλου να παίρνει την εθνική ομάδα της Αυστραλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, να κατακτά το Κύπελλο Ασίας το 2015 και στη συνέχεια να τους οδηγεί στη Ρωσία το 2018 προτού παραιτηθεί. Την επόμενη χρονιά οδήγησε την Ιαπωνική Yokohama F Marinos στον πρώτο της τίτλο στο J League μετά από 15 χρόνια.
Η άφιξή του στο Λονδίνο θα τερματίσει την πολύ δημόσια και απογοητευτική αναζήτηση του προέδρου Daniel Levy για ένα νέο αφεντικό.
Ο Αντόνιο Κόντε αποχώρησε από τον σύλλογο τον Μάρτιο, ενώ οι Κριστιάν Στελίνι και Ράιαν Μέισον ανέλαβαν επίσης την ευθύνη σε ένα ταραχώδες τέλος μιας εκστρατείας που οδήγησε τους Σπερς να χάσουν το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο την επόμενη περίοδο.
Από την αποχώρηση του Κόντε, πολλοί προπονητές υψηλού προφίλ έχουν συνδεθεί και στη συνέχεια απομακρύνθηκαν από τη δουλειά της Τότεναμ.
Η 16μηνη περίοδος του Ιταλού έληξε με τον Κόντε να επικρίνει τους δικούς του παίκτες και την κουλτούρα του συλλόγου μετά την ισοπαλία 3-3 εναντίον της τελευταίας Σαουθάμπτον.
Ο Στελίνι, ο οποίος είχε ονομαστεί προσωρινό αφεντικό, στη συνέχεια έφυγε μετά από ένα συντριβή 6-1 στη Νιούκαστλ καθώς οι Σπερς ολοκλήρωσαν τη σεζόν κερδίζοντας μόνο τρεις από τους τελευταίους 11.
Πηγή: BBC Sport
